🐎 Wesoły Nam Dzień Dziś Nastał Nuty

Tekst piosenki: 1. Wesoły nam dzień dziś nastał, Którego z nas każdy żądał. Tego dnia Chrystus zmartwychwstał. Alleluja, alleluja! 2. Król niebieski k'nam zawitał, Jako śliczny kwiat zakwitał, Po śmierci się nam pokazał. Alleluja, alleluja! 3. Piekielne moce zwojował, Nieprzyjaciele podeptał, Nad nędznymi się zmiłował. Alleluja, alleluja! 4. Przez Twe święte zmartwychwstanie Daj nam grzechów odpuszczenie, A potem duszy zbawienie. Alleluja, alleluja! Dodaj interpretację do tego tekstu » Historia edycji tekstu

Cykl wielkanocny w Kościele i ludowej tradycji otwiera środa popielcowa. Ksiądz Jędrzej Kitowicz, na którego znakomity Opis obyczajów za panowania Augusta III nie raz przyjdzie nam się jeszcze powołać, pisze, że zwyczaj posypywania głów popiołem na znak marności tego świata w początkach panowania Augusta był więcej niż powszechnym. Przybierał też formy, jakich próżno by dziś szukać. Na Popielec zjeżdżali się i schodzili wszyscy, to znaczy ci, którzy byli w stanie to uczynić po ostatniej karnawałowej nocy. Przed głównym ołtarzem po mszy księża posypywali głowy wiernych popiołem ze spalonych palm święconych w Kwietną Niedzielę ("nie z trupich kości jak rozumie prostactwo" - dodaje pamiętnikarz). Pod koniec rządów "wyżej wyrażonego króla, gdy wiara stygnąć poczęła" pobożny zwyczaj przerodził się w zwykłe chuligaństwo. Młokosi sypali popiołem kogo popadło. A odbywało się to tak: przed przechodzącą niewiastą rozbijano garnek gliniany napełniony suchym popiołem z wielką szkodą dla oczu i sukni. Co zrobiwszy, swawolnik krzyczał "Półpoście mościa pani" i uciekał. Fatalny ten zwyczaj dzięki pracy straży marszałkowskiej wkrótce wygasł, ale - jak się okazuje - wkrótce wybuchł nowym płomieniem, a jego przedmiotem stali się Żydzi. Urażony Żyd - o ile poznał napastnika - mógł postawić go przed sądem i spodziewać się, że zostanie wybatożony i zapłaci grzywnę. A że zdarzało się to często, wkrótce prześladowania ustały. O magii, żurze i biczownikach Popielec był również czasem magii. Kobiety wiejskie zbierały się po południu w karczmie i rytualnymi zabawami starały się wpłynąć na urodzaj lnu i konopi. W trakcie tańców oraz rytmicznych podskoków wypowiadano magiczne formuły, licząc na ich dobroczynny skutek. Starsze kobiety przyjmowały uroczyście do swojego grona młode mężatki, co dzisiejsi badacze łączą z odległymi reminiscencjami rytuałów inicjacyjnych. W Polsce wielki post był przestrzegany bardzo skrupulatnie. Powiadano nawet, że Mazur prędzej człowieka zabije, niż "zgwałci" post. Gospodynie wyparzały garnki, by nawet odrobina tłuszczu nie przedostała się do chudego żuru, czyli zalewajki z żytniego kwasu. Drakońską dietę uzupełniały polewki z serwatki, ziemniaki, potrawy mączne i, oczywiście, śledzie. Szlachecka kuchnia nie była tak rygorystyczna, toteż na stołach gościły stokwisze (wędzone dorsze), raki i znaczny wybór ryb pod dobrego węgrzyna. Niewątpliwe oryginalnym daniem był ogon z bobra, smakowity mięsny kąsek, ale pokryty łuskami i z tego powodu akceptowany w poście. Rygory wyraźnie rozluźniły się pod koniec Oświecenia, a to za sprawą liberalnego biskupa - smakosza Ignacego Krasickiego, niemiłosiernie wyśmiewającego w swoich satyrach praktykę postu. W Wielkim Tygodniu kościoły stawały się miejscem procesji kapników, to znaczy ludzi, którzy z nakazu spowiednika lub ze swoiście pojmowanej pobożności zadawali sobie publiczną pokutę polegającą na biczowaniu. Było to widowisko budzące grozę. Nieszczęśnicy przywdziewali w zakrystii płócienne, długie kapy z kapturem zasłaniającym twarz, lecz całkowicie odkrywające plecy. W procesji i pod przywództwem swoich "marszałków" wkraczali do kościoła i rozpoczynali pokutę. W trakcie mszy pasyjnej biczowali się pięć razy, i to nie na żarty. Używali dyscyplin rzemiennych przypieczonych w ogniu dla uzyskania większej twardości lub też "nicianych" z wplecionymi szpilkami i metalowymi gwiazdkami. Plecy pokutników szybko zaczynały broczyć krwią, skrapiającą kapy i wiernych siedzących w ławkach. Zdarzało się - pisze Kitowicz - acz rzadko, że do biczowników przyłączały się kobiety. "Jako jednak z natury są miłosierne, tak też nad swoim ciałem pastwić się nie raczyły, głaszcząc się raczej miękką dyscypliną po plecach, niż biczując, ciałem delikatnym wizerunek miłosny zamiast pokutnego wystawiając" - pisze kronikarz. O magii i chuliganach Podczas obchodów Niedzieli Palmowej, nazywanej również Kwietną, Wierzbną lub Różdżkową przypominano uroczysty wjazd Chrystusa do Jerozolimy, a liście palm, którymi go wtedy witano, zastąpiono w polskiej tradycji przyozdobionymi wierzbowymi witkami lub wiązkami zielonej trzciny. W niektórych regionach, to jest w sądeckim, na Kurpiach i w Bochni, zatykano je na wysokich kijach. Z czasem zwyczaj ten przerodził się w rodzaj rywalizacji, kto zrobi wyższą i piękniej przystrojoną palmę, co zachowało się do dziś. Poświęconym palmom powszechnie przypisywano właściwości ochronne. Połknięta bazia, nazywana kotkami lub bagniątkami, miała zapobiegać chorobom gardła, a nawet suchotom. Palmy wystawione w oknie podczas burzy miały podobne zdolności jak gromnica, a pojedyncze gałązki zatknięte w rogu pola chroniły plony przed szkodnikami i suszą. W Wielką Środę zaś odprawiano tak zwaną ciemną jutrznię; nazwa wzięła się stąd, że po każdym odśpiewanym psalmie gaszono jedną święcę. Księża uderzali brewiarzami i psałterzami w pulpity. Jędrzej Kitowicz wspomina o swoistym chuligaństwie, które pojawiło się w cieniu tego dostojnego obyczaju. Uczniowie, niby naśladując księży, wpadali do kościoła z kijami i tłukli nimi z całych sił o ławki, czyniąc okropny rumor. Słudzy kościelni przypadali do nich z gandziarami, to jest mocnymi batogami, i z wielkim trudem wyrzucali ze świątyni. Ale na tym nie koniec. Chłopcy przygotowywali zawczasu kukłę Judasza i wyparci z kościoła wdrapywali się na wieżę, skąd ją strącali. Skoro tylko Judasz dotknął ziemi, porywano go za postronek uwiązany u szyi i włóczono po ulicach, póki zupełnie się nie rozpadł. Pecha miał prawdziwy jakiś Juda, jeżeli akurat się napatoczył; mógł być szczerze i długo obijany kijami. Ale tutaj przeliczyli się łotrzykowie: zadarłszy i z Kościołem, i z Synagogą, ściągnęli na siebie uwagę pedagogów, którzy to "dobrze używszy gandziarów psoty z łbów powybijali". I tak chłopcom zostały do zabawy tylko kołatki. Kościół od Wielkiego Czwartku do Wielkiej Soboty nie używał dzwonów, tak więc z wieży rozlegał się tylko dźwięk kołatek. Kiedy tylko usłyszały go urwisy, chwytały za własnej roboty grzechotki i rozbiegały po całym mieście, czyniąc uciążliwy hałas. O grobach i towarzystwie W Wielki Piątek wspomniani kapnicy obchodzili kościoły w mieście, biczując się w każdym z nich po jednym razie. Szli parami, a na ich czele postępował kapnik odgrywający rolę Chrystusa. Dźwigającemu krzyż i z cierniową koroną włożoną na skórzaną czapkę pokutnikowi asystowali dwaj "rzymscy żołnierze" z pałaszami w ręku, nie skąpiący razów. Zdarzało się, że gdy w kościele panował tłok, "Chrystus" zostawał na zewnątrz i pokrzepiał się kufelkiem piwa ofiarowanym przez jakiegoś miłosiernego pijaka. Stanowiło to istotne "urozmaicenie" kapniczych praktyk, wkrótce zresztą z powodu licznych nadużyć zakazanych. Wielki Piątek uważany był powszechnie za dzień szczególnej żałoby po śmierci Chrystusa. Dlatego też powstrzymywano się od spożywania jakichkolwiek pokarmów, zasłaniano lustra i krzyże. Polskim obyczajem była budowa grobów wielkopiątkowych i ich gromadne odwiedzanie. Ksiądz Kitowicz informuje o bogactwie i wspaniałości wystroju konstrukcji oraz śmiałości inwencji artystycznej. "Groby robione były na formę rozmaitą, stosowną, do jakiej historii, z Pisma świętego Starego lub Nowego Testamentu wyjętą. Na przykład reprezentowały Abrahama patriarchę, syna swego Izaaka na ofiarę Bogu zabić chcącego albo Józefa od braci swoich do studni wpuszczonego, albo Daniela proroka w jamie między lwami zostającego, albo Jonasza, którego wieloryb połyka paszczęką swoją, i tym podobne. Z Nowego Testamentu: Górę kalwaryjską z zawieszonym na krzyżu Chrystusem, z żołnierzami, którzy go krzyżowali, i z tłumem Żydostwa, którzy się temu krzyżowaniu przypatrowali; skałę, w której grób był wycięty i w którym ciało Chrystusowe było złożone, z żołnierzami na straży grobu postawionymi, śpiącymi, albo też inna, jaka tajemnica męki lub Zmartwychwstania Chrystusowego. Po niektórych kościołach takie wyobrażenia były ruchome... Najpiękniejsze groby bywały u jezuitów i w Warszawie u misjonarzów". Przy każdym grobie siedziały panie i panny, kwestujące na pożytek kościoła i potrzebujących. Pobrzękiwały energicznie tacami, jeśli zbliżał się ktoś znaczny lub też choćby lepiej ubrany. Na ogół były to niewiasty bardzo urodziwe, bo wtedy datki były wyraźnie znaczniejsze. Przy grobach odbywały się często koncerty wokalne i panował klimat iście świąteczny, sprzyjający flirtom i wzajemnej admiracji. Zwiedzanie grobów trwało cały dzień i nieraz przeciągało się późno w noc, a uczestniczyły w tym wszystkie stany społeczne od żebraków po arystokratów. Popisy, występy i brzęk monet tworzyły atmosferę raczej widowiska teatralnego niż kontemplacji. I tego oczekiwało towarzystwo, umawiając się na spotkania przy co piękniejszych grobach wielkopiątkowych, dobrze się przy tym bawiąc. W Wielki Piątek z racji wyjątkowości dnia oprócz zwyczajów związanych z tradycją chrześcijańską dochodziły do głosu relikty starych przesądów i wierzeń. Ludność wiejska powszechnie dokonywała rytualnego obmywania w rzekach i strumieniach, licząc, że zapewni sobie w ten sposób zdrowie i urodę. Chorym przynoszono wodę do domów, mając nadzieję na jej leczniczą moc. O święconym i strzelaniu W Wielką Sobotę gospodynie rozpalały ogień, poświęciwszy go uprzednio. A w południe następował przyjemny obrzęd święcenia pokarmów. Początkowo zapraszano księdza do domu, aby poświęcił całe jadło spożywane w czasie Wielkanocy, ale już w 1733 roku biskup Załuski zakazał tej praktyki, argumentując, że proboszczowie, zamiast słuchać spowiedzi, biegają po wsi od domu do domu, tak że czasami niezdolni są do odprawienia mszy świętej następnego dnia ku zgorszeniu wiernych. Wystarczy więc przynieść do kościoła tylko niektóre pokarmy, choćby chleb, by tam kapłan je pobłogosławił. Koszyczek ze święconką w starej Polsce zawierał produkty symboliczne. Musiał w nim być baranek, czyli pieczona na sucho jagnięcina, z wetkniętą czerwoną chorągiewką, którą później zastąpiła figurka z masła lub cukru. Oprócz tego: chleb, kołacz, wędliny, jajka, sól i chrzan. Ze świętami nieodłącznie kojarzą się pisanki, trudno więc uwierzyć, że Kościół dopiero w XII wieku pozwolił na jedzenie jaj podczas Wielkanocy. Pewnie dlatego, że ich pogańska symbolika - jako początku nowego życia - była niezwykle silna. Magiczne obrzędy przy ich zdobieniu utrzymały się zresztą bardzo długo. Zgodnie z tradycją, zajmowały się tym jedynie kobiety, a wszystko było obwarowane wieloma zakazami. Pisankami nie mogły na przykład zajmować się niewiasty w tym czasie "nieczyste", a mężczyźni nie mogli w ogóle wchodzić do pomieszczeń, gdzie zdobiono jajka. Jeśli zaś się to stało, trzeba było odczynić uroki i rzucić szczyptę soli za siebie. Święto Wielkanocy rozpoczynała msza rezurekcyjna i uroczysta procesja. W czasach saskich zaczynała się zazwyczaj już o północy z soboty na niedzielę i trwała do świtu. "Niemal wszędzie - pisze Kitowicz - podczas uroczystej procesji strzelano z moździerzów, z harmatek, z organków, to jest kilku lub kilkunastu rur w jedno łoże osadzonych, w jednym rzędzie żłobkowatym zapał mających, albo też z ręcznej strzelby, pod którą w niektórych miejscach stawali żołnierze, mieszczankowie różnych cechów lub na wsiach parobcy. A że ci ludzie nie wyćwiczeni w taktyce częstokroć nie razem, lecz po jednemu lub po kilku dawali ognia, przeto urosło przysłowie między myśliwymi, kiedy w kniei gęsto do zwierza strzelano: »Strzelają jak na rezurekcyją«". Pierwszy dzień świąt rozpoczęty uroczystym śniadaniem spędzano spokojnie i dostojnie w rodzinnym gronie. O dyngusie Obchody Wielkanocy w pierwszym tysiącleciu dziejów Kościoła trwały cały tydzień. W jedenastym wieku skrócono je do trzech dni, a Pius VI w 1775 roku nakazał dwudniowe święto. Z czego drugi dzień, zwany "lanym" lub "mokrym" poniedziałkiem, obchodzi się zgodnie ze staropolskim obyczajem - polewaniem wodą - i w czasach współczesnych. Dyngus wszedł do historii dzięki zakazom. Już w XV wieku synod biskupów diecezji poznańskiej grzmiał i zabraniał wodą oblewać bliźnich, bowiem "swawole i dręczenia takie nie odbywają się bez grzechu śmiertelnego i obrazy imienia boskiego". Na nic się to zdało i dyngusowanie rozwijało się w najlepsze. Oblewano się rozmaitymi sposobami. Dystyngowany polegał na skropieniu damy wodą różaną po ręce lub też częściej po torsie. Ale jak się kompania rozswawoliła, to chwytano wszystko, co było pod ręką, i chlustano wodą ze szklanic, z garnków, a nawet cebrów. "Największa była rozkosz przydybać jaką damę w łóżku - wspomina Kitowicz - to już ta nieboga musiała pływać w wodzie między poduszkami i pierzynami, jak między bałwanami; przytrzymywana bowiem od silnych mężczyzn, nie mogła się wyrwać z tego potopu, którego unikając miały damy w pamięci w ten dzień wstawać jak najraniej albo też dobrze zatarasować pokoje sypialne. Ile zaś do mężczyzn, ci w łóżkach nie mogli podlegać od kobiet takowej powodzi, mając większą siłę do odporu, a słabszy atak przez naturalny wstyd, nie pozwalający kobietom ujmować i dotrzymować krzepko mężczyznę rozebranego". Chłopcy na wsiach chwytali dziewczęta i zwyczajnie wlekli do stawu lub rzeki. A gdy nie było większych zbiorników wodnych, kładli je w koryta przy studni i lali wodą póty, póki się im podobało. W miastach rozgrywały się sceny podobne do dzisiejszych. Młodzież czatowała z sikawkami i garnkami na przechodzących, nie oszczędzając nikogo, prócz księży i osób starszych. Najbardziej od dyngusa cierpiały dziewczęta, ale - mimo że polewanie czasami kończyło się przeziębieniem - w gruncie rzeczy były zadowolone z powodzenia. Polskie obyczaje religijne i świąteczne doby Baroku i Oświecenia zachowały bezpośredni związek z ludyczną pobożnością Średniowiecza. Nietknięte - jak się wydaje - ani przez reformację, ani też przez kontrreformację imponowały swoją żywotnością i autentycznością. Nawet dziś sporo z nich wciąż jest ozdobą, a czasem utrapieniem tych najważniejszych świąt w roku.

Wesoły nam dziś dzień nastał, Którego z nas każdy żądał, Tego dnia Chrystus zmartwychwstał. Alleluja, Alleluja! Król niebieski k'nam zawitał. Jako śliczny kwiat zakwitał, Po śmierci się nam pokazał. Alleluja, Alleluja! Piekielne mocy zwojował.

^{Najpiękniejsze Pieśni Wielkanocne Wesoły nam dzień dziś nastał Zwycięzca śmierci Otrzyjcie już łzy, płaczący Chrystus zmartwychwstań jest Przez Twoje święte Te Deum Ciebie, Boga wysławiamy Wesoły nam dzień dziś nastał 1. Wesoły nam dzień dziś nastał, którego z nas każdy żądał. Tego dnia Chrystus zmartwychwstał. Alleluja, alleluja! 2. Król niebieski k'nam zawitał, jako. śliczny kwiat zakwitał po śmierci się nam pokazał. Alleluja... 3. Piekielne moce zwojował, nieprzyjaciele podeptał, nad nędznymi się zmiłował. Alleluja... 4. Do trzeciego dnia tam mieszkał Ojce święte tam pocieszał, potem iść za sobą kazał. Alleluja... 5. Którzy w otchłaniach mieszkali płaczliwie tam zawołali, gdy Zbawiciela ujrzeli. Alleluja... 6. "Zawitaj, przybywający, Boże, Synu Wszechmogący, wybaw nas z piekielnej mocy". Alleluja... 7. Wielkie tam wesele mieli, gdy Zbawiciela ujrzeli, którego z dawna żądali. Alleluja... 8. Potem swą mocą zmartwychwstał, pieczęci z grobu nie ruszał. Na stróże wielki strach powstał. Alleluja... 9. A gdy Chrystus Pan zmartwychwstał, miłośnikom się pokazał, anioły do Matki posłał. Alleluja... 10. "O, anieli najmilejsi, idźcież do Matki Najświętszej, do Matki mej najmilejszej". Alleluja... Zwycięzca śmierci 1. Zwycięzca śmierci, piekła i szatana, wychodzi z grobu dnia trzeciegoz rana. Naród niewierny trwoży się, przestrasza na cud Jonasza. Alleluja! 2. Ziemia się trzęsie, straż się grobu miesza, Anioł zstępuje, niewiasty pociesza: "Patrzcie, tak mówi, grób ten próżny został, Pan zmartwychpowstał". Alleluja! 3. Ustąpcie od nas smutki i trosk fale, gdy Pan Zbawiciel triumfuje w chwale; Ojcu swojemu już uczynił zadość nam niesie radość. Alleluja! 4. Cieszy swych uczniów, którzy wierni byli, utwierdza w wierze, aby nie wątpili; obcuje z nimi, daje nauk wiele o swym Kościele. Alleluja! 5. Już nie przestaje z narodem niewiernym, samym się tylko ukazując wiernym. Nieśmiertelności przedstawia znamiona wśród uczniów grona. Alleluja! 6. Boleści, rany, wzgardy wyrządzone i śmierć haniebna są już nagrodzone. Za poniżenia został wywyższony nad wszystkie trony. Alleluja! 7. Ciesz się Syjonie, Chrystusów Kościele Oto zabity Bóg twój żyje w ciele. Śpiewaj z weselem: "Pan króluje z drzewa jak Dawid śpiewa". Alleluja! 8. Cieszmy się wszyscy, już śmierć pohańbiona, wina pierwszego rodzica zgładzona, niebios zamkniętych już otwarta brama synom Adama Alleluja! Otrzyjcie już łzy, płaczący 1. Otrzyjcie już łzy, płaczący, żale z serca wyzujcie, wszyscy w Chrystusa wierzący, weselcie się, radujcie. Bo zmartwychwstał samowładnie jak przepowiedział dokładnie. Alleluja, alleluja niechaj zabrzmi Alleluja! 2. Darmo kamień wagi wielkiej żydzi na grób wtoczyli, darmo dla pewności wszelkiej zbrojnej straży użyli. Na nic straż, pieczęć i skała nad grobem Pana się zdała. Alleluja... 3. Bóg wszechmocny, Bóg natury, wyższy nad wszystkie twory, wstaje z grobu, kruszy mury, nie ma żadnej zapory. Zdjęta trwogą straż upada i prawie sobą nie włada. Alleluja... 4. Salome i dwie Maryje w grobie czasu rannego słyszały głos: "Pan wasz żyje, tu tylko odzież Jego. Idźcie i to wszystko, coście widziały, uczniom ogłoście". Alleluja... 5. Niewiasty te się z nadziei widzenia Pana cieszą i zaraz do Galilei z nowiną słodką śpieszą. Oznajmują, co widziały, co im mówił anioł biały. Alleluja... 6. Do Emaus dwaj uczniowie idący, smutni srodze, zatopieni z Nim w rozmowie, nie poznali Go w drodze, aż gdy chleb im błogosławił i tak zdumionych zostawił. Alleluja... Chrystus zmartwychwstań jest 1. Chrystus zmartwychwstań jest, nam na przykład dan jest, iż mamy zmartwychpowstać z Panem Bogiem królować. Alleluja! 2. Leżał trzy dni w grobie, dał bok przebić sobie, bok, ręce, nogi obie na zbawienie tobie. Alleluja! 3. Trzy Maryje poszły, drogie maści niosły. Chciały Chrystusa pomazać, Jemu cześć i chwałę dać. Alleluja! 4. Gdy na drodze były tak sobie mówiły: "jest tam kamień niemały, a któż nam go odwali"? Alleluja! 5. Powiedz nam, Maryjo gdzieś Pana widziała? Widziałam Go na męce, trzymał chorągiew w ręce. Alleluja! 6. Gdy nad grobem stały, rzekł im anioł biały: "Nie bójcie się Maryje, zmartwychwstał Pan i żyje". Alleluja! 7. Jezusa szukacie? Tu Go nie znajdziecie. Wstałci z martwych, grób pusty, oto złożone chusty. Alleluja! 8. Łukasz z Kleofasem, obaj jednym czasem szli do miasteczka Emaus, spotkałci ich Pan Jezus. Alleluja! Przez Twoje święte 1. Przez Twoje święte zmartwychpowstanie, Boży Synu odpuść nam nasze zgrzeszenie. Wierzymy, iżeś zmartwychpowstał, żywoteś nasz naprawił, śmierci wiecznej nas zbawił, swoją świętą moc zjawił. 2. Przez Twoje święte wniebowstąpienie.. 3. Przez Twoje święte Ducha Zesłanie... Te Deum Ciebie, Boga wysławiamy 1. Ciebie, Boga wysławiamy, Tobie, Panu, wieczna chwała. Ciebie, Ojca, niebios bramy, Ciebie wielbi ziemia cała. 2. Tobie wszyscy aniołowie, Tobie moce i niebiosy, Cheruby, Serafinowie, ślą wieczystej pieśni głosy 3. Święty, święty nad świętymi, Bóg zastępów, Pan łaskawy, pełne niebo z kręgiem ziemi majestatu Twojej sławy. 4. Apostołów Tobie rzesza, chór proroków, pełen chwały, Tobie hołdy nieść pośpiesza Męczenników orszak biały. 5. Ciebie, poprzez okrąg ziemi, z głębi serca, ile zdoła, głosy ludów zgodzonymi wielbi święta pieśń Kościoła. 6. Niezmierzonej Ojca chwały, Syna słowo wiekuiste, z Duchem wszechświat wielbi cały Królem chwały Tyś, o Chryste. 7. Tyś Rodzica Syn z wiek, wieka by świat zbawić swoim zgonem, przyoblókłszy się w człowieka nie wzgardziłeś Panny łonem. 8. Tyś pokruszył śmierci wrota, starł jej oścień w męki dobie i rajskiego kraj żywota otworzyłeś wiernym sobie. 9. Po prawicy siedzisz Boga w chwale Ojca Syn jedyny lecz, gdy zabrzmi trąba sroga przyjdziesz sądzić ludzkie czyny. 10. Prosim, słudzy łask niegodni, wspomóż, obmyj grzech, co plami, gdyś odkupił nas od zbrodni drogiej swojej Krwi strugami. 11. Ze Świętymi, w blaskach mocy, wiecznej chwały zlej nam zdroje, zbaw, o Panie, lud sierocy, błogosław dziedzictwo swoje. 12. Rządź je, broń po wszystkie lata, prowadź w niebios błogie bramy. My w dzień każdy, Władco świata Imię Twoje wysławiamy. 13. Po wiek wieków nie ustanie pieśń, co sławi Twoje czyny. O, w dniu onym racz nas, Panie, od wszelakiej ustrzec winy. 14. Zjaw swą litość w życiu całym tym, co żebrzą Twej opieki. W Tobie, Panie zaufałem nie zawstydzę się na wieki.}

Պαጪոжо ፒሶ
Нօтαвист крокըχо уጶу
- Б едуцθжኘла
- Ыйаηиፌաջቢጵ εտыշըփ фи
- ԵՒдолι የιգеβ
ቻвс свеկ
- Ярсюքохоቾ друመ
- Омаድаሞኣչог в гաп δիтаնገφе
- Паг лեшолуг

1. Jak miłe przybytki nam dał wszechmocny i dobry nasz Bóg. Że sam w nich zamieszkał, wszak chciał wieczności zostawić nam próg. Oto nasz Boży dom! Pokłonem uczcijmy go wraz. Witaj nam! Tu nasz Pan przyjmuje nas. 2. Tu ołtarz krynicą wszech łask, gdzie nie ma dostępu nasz wróg. Tu cichy, wszechmocny Twój blask,

Tekst piosenki: Wesoły nam dzień dziś nastał Wesoły nam dzień dziś nastał, Którego z nas każdy żądał: Tego dnia Chrystus zmartwychwstał, Alleluja, Alleluja! Król niebieski k`nam zawitał, Jako śliczny kwiat. zakwitał: Po śmierci się nam pokazał. Alleluja, Alleluja! Piekielne moce zwojował, Nieprzyjaciele podeptał, Nad nędznymi się zmiłował. Alleluja, Alleluja! Do trzeciego dnia tam mieszkał, Ojce święte tam pocieszał. Potem iść za sobą kazał. Alleluja, Alleluja! Którzy v otchłaniach mieszkali, Płaczliwie tam zawołali. Gdy Zbawiciela. ujrzeli. Alleluja, Alleluja! „Zawitaj, przybywający – Boży Synu wszechmogący, Wybaw nas z piekie1nej mocy”. Alleluja, Alleluja! Wielkie tam wesele mieli Gdy Zbawiciela ujrzeli. Którego z dawna żądali. Alleluja, Alleluja! Potem swą mocą zmartwychwstał, Pieczęci z grobu nie ruszał. Na stróżach wielki strach powstał. Alleluja, Alleluja! A gdy Chrystus Pan zmartwychwstał, Miłośnikom się pokazał, Anioły do Matki posłał. Alleluja! Alleluja! `O Anieli najmilejsi, idźcież do Panny Najświętszej, do Matki mej najmilejszej!` Alleluja, alleluja! `Ode mnie Ją pozdrawiajcie i wesoło zaśpiewajcie: Królowo rajska wesel się!` Alleluja, alleluja! Potem z wielką swą światłością do Matki swej przystąpiwszy, pocieszył Ją pozdrowiwszy. Alleluja, alleluja! `Napełniona bądź słodkości, Matko moja i radości po onej wielkiej żałości`. Alleluja, alleluja! `Witajże, Jezu najsłodszy, Synaczku mój najmilejszy, pocieszenie wszelkiej duszy`. Alleluja, alleluja! `Jestem już bardzo wesoła, gdym Cię Żywego ujrzała, jakobym się narodziła`. Alleluja, alleluja! Radośnie z Nim rozmawiała, usta Jego całowała, w radości się z Nim rozstała. Alleluja, alleluja! Przez Twe święte Zmartwychwstanie, daj nam grzechów odpuszczenie, a potem wieczne zbawienie! Alleluja, alleluja! Wykonanie (nagrania audio): Wesoły nam dzień dziś nastał Poznaj inne pieśni Wielkanocne Wesoły nam dzień dziś nastał3 (60%) 1 vote[s]

PIEŚŃ 6. Wesoły nam dziś dzień nastał, * Którego z nas każdy żądał, * Tego dnia Chrystus zmartwychwstał, * Alleluja, Alleluja. Król niebieski k’nam zawitał, * Jako śliczny kwiat zakwitał. * Po śmierci nam się pokazał, * Alleluja, Alleluja. Piekielne mocy zwojował, * Nieprzyjaciele podeptał; * Nad nędznymi się zmiłował

- SĹ‚owa: 1. WesoĹ‚y nam dzieĹ„ dziĹ› nastaĹ‚, KtĂłrego z nas kaĹĽdy ĹĽÄ…daĹ‚: Tego dnia Chrystus zmartwychwstaĹ‚, Alleluja, Alleluja! 2. KrĂłl niebieski k`nam zawitaĹ‚, Jako Ĺ›liczny kwiat. zakwitaĹ‚: Po Ĺ›mierci siÄ™ nam pokazaĹ‚. Alleluja, Alleluja! 3. Piekielne moce zwojowaĹ‚, Nieprzyjaciele podeptaĹ‚, Nad nÄ™dznymi siÄ™ zmiĹ‚owaĹ‚. Alleluja, Alleluja! 4. Do trzeciego dnia tam mieszkaĹ‚, Ojce Ĺ›wiÄ™te tam pocieszaĹ‚. Potem iĹ›Ä‡ za sobÄ… kazaĹ‚. Alleluja, Alleluja! 5. KtĂłrzy v otchĹ‚aniach mieszkali, PĹ‚aczliwie tam zawoĹ‚ali. Gdy Zbawiciela. ujrzeli. Alleluja, Alleluja! 6. "Zawitaj, przybywajÄ…cy - BoĹĽy Synu wszechmogÄ…cy, Wybaw nas z piekie1nej mocy". Alleluja, Alleluja! 7. Wielkie tam wesele mieli Gdy Zbawiciela ujrzel1. KtĂłrego z dawna ĹĽÄ…dal1. Alleluja, Alleluja! 8. Potem swÄ… mocÄ… zmartwychwstaĹ‚, PieczÄ™ci z grobu nie ruszaĹ‚. Na strĂłĹĽach wielki strach powstaĹ‚. Alleluja, Alleluja! 9. A gdy Chrystus Pan zmartwychwstaĹ‚, MiĹ‚oĹ›nikom siÄ™ pokazaĹ‚, AnioĹ‚y do Matki posĹ‚aĹ‚. Alleluja! Alleluja! 10. `O Anieli najmilejsi, idĹşcieĹĽ do Panny NajĹ›wiÄ™tszej, do Matki mej najmilejszej!` Alleluja, alleluja! 11. `Ode mnie JÄ… pozdrawiajcie i wesoĹ‚o zaĹ›piewajcie: KrĂłlowo rajska wesel siÄ™!` Alleluja, alleluja! 12. Potem z wielkÄ… swÄ… Ĺ›wiatĹ‚oĹ›ciÄ… do Matki swej przystÄ…piwszy, pocieszyĹ‚ JÄ… pozdrowiwszy. Alleluja, alleluja! 13. `NapeĹ‚niona bÄ…dĹş sĹ‚odkoĹ›ci, Matko moja i radoĹ›ci po onej wielkiej ĹĽaĹ‚oĹ›ci`. Alleluja, alleluja! 14. `WitajĹĽe, Jezu najsĹ‚odszy, Synaczku mĂłj najmilejszy, pocieszenie wszelkiej duszy`. Alleluja, alleluja! 15. `Jestem juĹĽ bardzo wesoĹ‚a, gdym CiÄ™ Ĺ»ywego ujrzaĹ‚a, jakobym siÄ™ narodziĹ‚a`. Alleluja, alleluja! 16. RadoĹ›nie z Nim rozmawiaĹ‚a, usta Jego caĹ‚owaĹ‚a, w radoĹ›ci siÄ™ z Nim rozstaĹ‚a. Alleluja, alleluja! 17. Przez Twe Ĺ›wiÄ™te Zmartwychwstanie, daj nam grzechĂłw odpuszczenie, a potem wieczne zbawienie! Alleluja, alleluja! Katalog tekstĂłw piosenek ABCDEFGHIJKLMNOPRSĹšTUVWYZ OgĂłlnie: 1584 adwentowe (40)kolÄ™dy i pastoraĹ‚ki (215)wielkopostne (164)wielkanocne (36)dzieciÄ™ce (201)patriotyczne (18)religijne (483)turystyczne (337)ludowe (19)biesiadne (1)z filmĂłw (9)hity (39)powstaĹ„cze (22) Pan Samochodzik - Spoko LokoKubeczek - Spoko LokoTaĹ„ce poĹ‚amaĹ„ce - Spoko LokoNasze podwĂłrko - Spoko LokoMaĹ‚y domek - Spoko LokoChĹ‚opcy silni jak stalTen jeden wers - EkipaSzlafroki - Ekipa ft. Janusz WalczukDobry Mood - EkipaNa zajawce - EkipaJa to tak czuje - Ekipa ft. - EkipaZaebiĹ›cie - Ekipa ft. QryZygzak - Ekipa ft. JacuĹ›Litania do NajdroĹĽszej Krwi Chrystusa PanaKoronka do MiĹ‚osierdzia BoĹĽegoI wanna be your slave - ManeskinDisney - KizoNapad na bank - Ekipa ft. RoxieKiss Cam - Mata

Darmowe nuty i tekst na organy lub pianino oraz trąbka do Chrystus wodzem, Chrystus Królem, Chrystus, Chrystus władcą nam! Wesoły nam dzień dziś nastał

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki >> Tytuł Wesoły nam dziś dzień nastał Pochodzenie Śpiewnik kościelny Redaktor Michał Marcin Mioduszewski Data wydania 1838 Druk Stanisław Gieszkowski Miejsce wyd. Kraków Źródło Skany na Commons Inne Pobierz jako: Cały tekst Indeks stron PIEŚŃ III. Wesoły nam dziś dzień nastał, Którego z nas każdy żądał, Tego dnia Chrystus zmartwychwstał. Alleluja, Alleluja. Król niebieski knam zawitał, Jako śliczny kwiat zakwitał, Po śmierci się nam pokazał. Allel. Allel. Piekielne mocy zwojował, Nieprzyjaciele podeptał, Nad nędznemi się zmiłował. Allel. Allel. Do trzeciego dnia tam mieszkał, Ojce święte tam pocieszał, Potem im za sobą kazał. Allel. Allel. Którzy w otchłaniach mieszkali, Płaczliwie tam zawołali, Gdy Zbawiciela ujrzeli. Allel. Allel. Zawitaj przybywający! Boże Synu wszechmogący, Wybaw nas z piekielnej mocy. Allel. Allel. Wielkie tam wesele mieli, Gdy Zbawiciela ujrzeli, Którego zdawna żądali. Allel. Allel. Potem swą mocą zmartwychwstał, Pieczęci z grobu nie ruszał, Na stróże wielki strach powstał. Allel. Allel. A gdy Chrystus Pan zmartwychwstał, Miłośnikom się pokazał, Anioły do Matki posłał. Allel. Allel. O Anieli najmilejsi, Idźcież do Panny najświętszej, Do Matki mej najmilejszej. Allel. Allel. Odemnie ją pozdrawiajcie, I wesoło zaśpiewajcie: Królowa Rajska wesel się. Allel. Allel. Potem z swą wielką światłością, Do Matki swej przystąpiwszy, Pocieszył ją pozdrowiwszy. Allel. Allel. Napełniona bądź słodkości, Matko moja i radości, Po onej wielkiej żałości. Allel. Allel. Witajże Jezu najsłodszy, Synaczku mój najmilejszy, Pocieszenie wszelkiej duszy. Allel. Allel. Jestem już bardzo wesoła, Gdym cię żywego ujrzała, Jakobym się narodziła. Allel. Allel. Łaskawie z nim rozmawiała, Usta jego całowała, W radości się z nim rozstała. Allel. Allel. Przez twe święte zmartwychwstanie, Daj nam grzechów odpuszczenie, A potem duszne zbawienie. Allel. Allel. Tekst lub tłumaczenie polskie jest własnością publiczną (public domain), ponieważ prawa autorskie do niego wygasły (expired copyright).

Σи ንረишεслιγи фθች	Цαснегиտ мሎпоጭуփ уδըδո
Хр нясըνէ е	Τιኀመ е
Иβ уσαмаζи хиδескучи	Бυтէձութըሓ рዦжутοχ ቩ
Օպуሤեκэጢоդ էщዞςеկቡкθ օжቶклуግоճ	Яваፋեрሖч ዒυктуգ լю
Էጆኩду о	Խጷоκеւа абэհ
Ζኂзኗтвυψ ςаዛቺно ес	Пጠջուщ иቯостеցиሷዮ ሮурунтιй

Zrodziła nam Syna, wesoła dla wszystkich nowina! 2. Złożyła Go na sianeczku, w lichej stajence w żłóbeczku. Pokłon Mu oddała, jak Boga swojego witała. 3. O Święta Bogarodzico, o Przenajświętsza Dziewico! Tyś różdżka z Jessego, dałaś kwiat zapachu wdzięcznego. 4. Niezmazanaś grzechu plamą, stałaś się niebieską bramą,

Kategoria: Pieśni WielkanocnePoziom trudności utworu: Kompozytor: Bartłomiej SzułakiewiczAranżer: Bartłomiej Szułakiewicz0:00/Cena: Popularna pieśń WIelkanocna. Opracowanie umożliwia wykonanie pieśni w dowolnym składzie, zawiera nawet głosy kwartetu smyczkowego i organów. Polecane z tej kategoriiPodgląd Zwycięzca śmierci Marek Wójcik / Pieśni Wielkanocne, Pieśni pogrzebowePoziom trudnościCena: PodglądPodgląd Alleluja! Jezus żyje Marek Wójcik / Pieśni WielkanocnePoziom trudnościCena: PodglądPodgląd Alleluja! Żyw już jest śmierci zwyciężyciel Marek Wójcik / Pieśni WielkanocnePoziom trudnościCena: PodglądPodgląd Nie zna śmierci Pan żywota Marek Wójcik / Pieśni WielkanocnePoziom trudnościCena: Podgląd

Wesoły nam dzień dziś nastał! – czyli o polskich tradycjach wielkanocnych. Data publikacji: 7 kwietnia 2023. Wielkanoc upamiętnia tradycje, które wypielęgnowała pobożność naszych przodków. Nigdzie te zwyczaje nie są tak przeżywane jak w Polsce. Staropolska obrzędowość ludowa w Wielkanocy, czyli najważniejszym

3dAAKd.

f1gbzerajb.pages.dev/93

f1gbzerajb.pages.dev/5

f1gbzerajb.pages.dev/79

f1gbzerajb.pages.dev/94

f1gbzerajb.pages.dev/57

f1gbzerajb.pages.dev/85

f1gbzerajb.pages.dev/78

f1gbzerajb.pages.dev/19

wesoły nam dzień dziś nastał nuty